Η αρωγή της συνείδησης

Η προσωπική συνειδητοποίηση επέρχεται σταδιακώς.Αρχικά όταν είμεθα νήπια,το μυαλό μας δεν διερωτάται για τους μηχανισμούς του κόσμου αυτού.Είμαστε παιχνιδιάρικα όντα,αναζητούμε την υλική απόλαυση,και την βρίσκουμε στα μέσα ψυχαγωγίας που στην μικρή αυτή ηλικία είναι τα παιχνίδια και οι κούκλες.Σαν μεγαλώνουμε αρχίζουμε όλο και περισσότερο να διερωτόμαστε.Αρχίζουμε κάνοντας κλασσικές πλέον ερωτήσεις όπως "μπαμπά πως γεννήθηκα εγώ","μαμα αυτό που βρίσκεται ανάμεσα στα πόδια μου χρησιμέυει μόνο για να κάνω το πιπί μου?","μαμά γιατί αυτό ανάμεσα στα πόδια μου ανορθώνεται όταν βλέπω μία κοπελίτσα?","μαμά γιατί δεν θα πρέπει να ρεύομαι μπροστά σε άλλους?",μαμά...μάμάαα και άλλες τέτοιες λοιπές ερωτήσεις.Η απάντηση φυσικά είναι προφανής αλλά άντε να την εξηγήσεις σε ένα παιδί μικρο.Δύσκολη δουλειά...Το θέμα μας όμως δεν είναι αυτό.Η ουσία του θέματος αυτού είναι ότι καθώς μεγαλώνουμε,τείνουμε να αναρωτιόμαστε για όλο και περισσότερα πράγματα.Καθώς φτάνουμε στην εφηβική ηλικία πλέον δεν ρωτάμε τους γονείς μας.Αρχίζουμε να ρωτάμε άτομα από την παρέα μας,δασκάλους,ξένους στον δρόμο κουλουπού.Αρχίζουμε έτσι να αποκτάμε κάτι,αυτό λέγεται συνείδηση.Η συνείδηση είναι κάτι σαν ένας βοηθητικός εγκέφαλος,που όταν ο κανονικός δεν λειτουργεί σωστά,τον βοηθάει αρκετά λέγοντας του "ψιτ,εγώ είμαι εδώ,άραξε εσύ".Το υποσυνείδητο μας βοηθάει σε αρκέτα πράγματα στην ζωή μας.Παραδείγματος χάριν όταν είμαστε με μία κοπέλα και μας αρέσει αλλά φοβόμαστε να το πούμε είναι γιατί ο εγκέφαλος μας κολλάει,τότε έρχεται το υποσυνείδητο και του λέει"στάκαμαν,μαν θα το πω εγώ"το λέει και μετά το τι θα γίνει εξαρτάται από ποικίλους παράγοντας.Όμως άλλο πράγμα είναι το υποσυνείδητο και άλλο η συνείδηση,πάλι αφερέθην προς στιγμήν.Η συνείδηση ξέρετε όλοι τι είναι άρα δεν χρειάζεται περαιτέρω ανάλυσις.Στο άρθρο αυτό εκτός από την ακατάσχετη παπαρολογία θα σας πω και την γνώμη μου για το πως μπορούμε να γίνουμε συνειδητοποιημένοι πολίτες.Καταρχάς,για να γίνουμε συνειδητοποιημένοι πολίτες,πρέπει να βοηθήσουμε την συνείδηση μας, άρα η αρωγή της συνείδησης είναι απαραίτητη.Αυτή μπορεί να επιτευχθεί με τους εξής τρόπους.α)Να διαβάζουμε όσα περισσότερα βιβλία μπορούμε.Και όταν λέω βιβλία δεν εννοώ το πλέιμπόυ.Εννοώ βιβλία που η θεματολογία τους κυμαίνετα από μυθιστορήματα με ηθικα διδάγματα μέχρι άκρως πολιτικοποιημένα βιβλία.Θα μας μάθουν πολλά πράγματα και θα δώσουν ερέθισμα στην σκέψη μας να αναπτυχθεί,να διερωτηθεί και να καταλήξει σε κάποια συμπεράσματα τα οποία θα είναι οι απόψεις μας.β)Να είμαστε ενεργοί πολίτες.Δηλαδή να συμμετέχουμε σε οργανώσεις (δεν εννοώ κομματικές νεολαίες)πχ περιβαλοντικές κλπ.Έτσι θα τονώσουμε το συλλογικό μας αίσθημα,η φωνή μας θα αποκτήσει
δύναμη και οι απόψεις μας δεν θα μένουν σε όσα άτομα συζητάμε μαζί τους αλλά άμα είναι ορθές και σωστές θα μπορούν να ακουστούν παραπέρα γ)Να μην βλέπουμε πετρούλα.Λέγοντας πετρούλα εννοώ τα κάθε λογής σκουπίδια στην τιβί τα οποία μας αποχαυνώνουν τον εγκέφαλο,τονώνουν το ζωώδες αίσθημα μας,μας καθιστούν ανίκανους να πράξουμε το οτιδήποτε απαιτεί την απειροελάχιστη πνευματική κοπωση μα πάνω απόλα μας μαζικοποιούν και μας βάζουν την ταμπέλα "Δέκτης ανεξάντλητης μαλακίας".δ)Να είμαστε καλύτεροι άνθρωποι.Αυτό δεν θέλει παραπάνω εξήγηση.ε)Να μην διαβάζουμε μαλακίες άρθρα όπως αυτό.Ευχαριστώ δια τον χρόνο που μου αφιερώσατε διαβάζοντας το κείμενο αυτό που είναι προιόν της διανοητικής και πνευματικής μου κόπωσης.