Μιλώντας εκ προσωπικής πείρας,πιστεύω ότι το να τεμπελιάζει κανείς, που κυρίως το συνηθίζει σε περιόδους που ευνοούν την ξεκούραση(εξετάσεις λυκείου(όχι πανελλήνιες),χριστούγενα,πάσχα,καλοκαίρι) τον αποπροσανατολίζει.Εχοντας πολλές ημέρες να ξεκουραστεί και λίγες εργασίες(συγκριτικά με τον χρόνο που έχει) να κάνει γίνεται εραστής του "δεν γαμιέται,χρόνο έχουμε" και τείνει να ασχολείται με παντώς είδους μαλθακίες.Αυτό φυσικά καθιστά την ανάπτυξη του πνεύματος μία πράξη αργή που σταδιακά οδηγεί στην ανοητοποίηση,ξανθοποίση(χαζοποίηση).
Αυτό συμβαίνει κυρίως επειδή οι πνευματικές δραστηριότητες ατονούν όταν το άτομο δεν κουράζει το μυαλό του.Έχει αποδειχθεί ότι ένας έξυπνος εγκέφαλος προτιμάει να κατοικήσει σε ένα κεφάλι που ο κάτοχος του είναι αναζητητής του πνεύματος και κυνηγός της πνευματικής ηδονής που προσφέρει η συνεχή ενασχόληση με την αναζήτηση της γνώσης παρά σε ένα κεφάλι που έχει βομβαρδιστεί από άπειρα σπέρματα μαλακίας και που αγαπημένη του ασχολία είναι η ανάγνωση εβδομαδιαίων περιοδικών με θεματολογία που κυμαίνεται από τις ενδυματικές επιλογές του κυρίου κυρίου Ρουβά μέχρι την "φιλοσοφία περί έρωτος"του κυρίου κυρίου Θάνου Ασκητή.
Έτσι η ταπεινή μου συμβουλή είναι ότι ο εγκέφαλος μας πρέπει να παραμένει ενεργός ακόμα και σε περιόδους χαλάρωση.ΦΥΣΙΚΑ δεν εννοώ να τον καταπονούμε συνεχώς(το κάνουν αυτό οι αλλεπάλληλες σχολικές και μη (και επαγγελματικές αργότερα) υποχρεώσεις)αλλά να τον ασκούμε όποτε βρίσκουμε ευκαιρία(μην το παρακάνουμε όμως!)Έτσι θα ανυψωθεί το πνεύμα μας και οι αντιληπτικές μας ικανότητες θα αναπτυχθούν επαρκώς για να συγκροτήσουμε οποιουδήποτε είδους συζητήσεις που απαιτούν ένα χ διανοητικό επίπεδο όπου χ>(μέσο όρο)
Αυτά από μένα...
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
στηρίζουμε τον εκλεκτότατο συνάδελφο Τζιμάκο. Θέλουμε κι άλλα όμως. Μην επαναπαύεσαι. Χαιρετίσματα.
ΑπάντησηΔιαγραφή